Božidar Milošević: „ Svjetionici jednog vremena, knj. 1“

Večeras u 21 čas na platou Doma revolucije promocijom knjige Božidara Miloševića „Bar: Svjetionici jednog vremena, knj. 1“ biće zaokružena i bARS selekcija ovogodišnjeg „Barskog ljetopisa“.

O knjizi će govoriti glavni i odgovorni urednik Radio Bara Milan Vujović, Miroslav Stojanović, danas u penziji, nekad zamjenik glavnog i odgovornog urednika “Politike”, priređivač djela, urednik i izdavač -novinar i publicista Željko Milović.

Djelo „Bar: Svjetionici jednog vremena, knj. 1“ je knjiga članaka prvog barskog novinara Boška Miloševića, iz perioda 1961–1979, čovjeka koji je utemeljio ovu profesiju u gradu pod Rumijom. Članci su objavljivani u „Politici“ i „Pobjedi“, a prikupio ih je i za štampu pripremio Željko Milović. Nastanak dvotomne knjige članaka Boška Miloševića (naredna se očekuje u novembru ove godine) dogovaran je gotovo deceniju.
„To su dirljive storije o našim ljudima, gradu, moru, maslinama, beočug u lancu koji je dokazivao da je njihov autor bezgranično bio zaljubljen u Bar i da su najljepši njegovi radovi bili oni koje je pisao naizgled nehajno, srećući poznate i nepoznate po kafanama, stanicama, ulicama, ispred kuća... Radovi koji su fotografski precizno bilježili životne priče muškaraca i žena pored kojih se prolazilo kao da ne postoje, kao da se uopšte ne vide. E, Boško ih je nepogrešivo vidio. I prepoznavao. Željeli smo, uređivački tim ove knjige i njegova porodica, da objavimo te Boškove čuvene priče o Baranima, pisane od 1961. do smrti. U ovoj dvotomnoj knjizi ponovo će, uz Boškovu pomoć, oživjeti Bar kojeg su gotovo svi zaboravili, onaj sa nekoliko ulica i ljudima koji su brinuli jedni za druge, kao velika porodica“, stoji u uvodniku knjige.

Božidar Boško Milošević je prvi etablirani novinar Bara, čovjek čiji su tekstovi postavili grad na mapu Crne Gore i Jugoslavije. Rodio se 1937. godine u Starom Baru, gdje je završio osnovnu školu, a Učiteljsku započeo u Nikšiću i dovršio u Kragujevcu. Na Filozofski fakultet (grupa za jugoslovensku književnost) u Beogradu upisao se 1957. godine i na njemu apsolvirao 1961. Iste godine zaposlio se kao novinar u Radio Titogradu. Nikada nije završio fakultet, ali mu ta diploma, pokazalo se poslije, nije bila neophodna.

Na sebe je skrenuo pažnju efektnim tekstovima sa crnogorskog primorja, koje je objavljivao u „Pobjedi“, nedugo zatim počeo se javljati člancima u beogradskoj „Politici“, da bi 1968. godine postao stalni saradnik najuglednijeg jugoslovenskog dnevnog lista za područje Ulcinja, Bara, Budve i Kotora. Postao je tako dopisnik „Politike” iz najmanjeg mjesta u kojem je novina imala svog čovjeka – Bar je tada brojao tačno 3.840 stanovnika.

Prva vijest o katastrofalnom zemljotresu, 15. aprila 1979. godine, bila je upravo Boškova, nepunih sat vremena nakon kobnog udara. Čitava zemaljska kugla saznala je ono što je Milošević javio – sve su veze bile prekinute, pa se odlučio da sve saopšti putem radio-telegrafske stanice. Taj mu je novinarski podvig donio Godišnju nagradu „Politike” 1979. godine.
Nakon što je 15. aprila utkao sebe u svjetsko novinarstvo, dva dana kasnije je dao nemjerljiv doprinos barskom, pomažući u nastanku lokalne radio stanice – Radio Bara. Prvu vijest koju je emitovao Radio Bar „odradila” su trojica novinara, svaki svoj dio: urednik u „Politici” Kosta Kostadinović, dopisnik „Pobjede” Momčilo Popović i dopisnik „Politike“ Božidar Milošević. Za svoj požrtvovani rad odlikovan je Ordenom rada sa srebrnim vijencem 1980. godine. Nagradu za životno djelo Udruženja novinara Crne Gore primio je 1987. godine. Godinu dana kasnije uručena mu je i Posebna nagrada „Politike” za višegodišnje izvanredne rezultate u radu i doprinos unapređenju kompanije.
Bio je ključna ličnost sportskog novinarstva Bara, izvještač „Pobjede“ sa fudbalskih utakmica šezdesetih i sedamdesetih. Jedan je od malobrojnih što su javno digli glas protiv izgradnje fabrike sintermagnezita u barskom Polju, iako je to bila odluka i direktiva partije kojoj je svim bićem pripadao. Naročito je volio da piše o moru, brodovima i mornarima, te luci i radnicima koji su je znojem oblikovali...
Miloševićevi prsti bili su nezaobilazni u formiranju dva najznačajnija barska kulturna festivala – „Festivala pod Starom maslinom“ i „Barskog ljetopisa“. Napisao je tekst za himnu manifestacije „Crvene košulje“. Njegovim je direktnim posredovanjem objavljen prvi album barske grupe „Katapult“.
Umro je od srčanog udara 5. aprila 1994. godine, u „preživjeloj“ kafani nekadašnjeg hotela „Agava“, čiji je svjedok izgradnje, uspona i rušenja u zemljotresu bio.

Moderator večeri je novinar Radomir Petrić.