Dva dana pred premijeru pozorišne produkcije Barskog ljetopisa i Kraljevskog pozorišta „Zetski dom“ – „Orkanskih visova“, rađenu po motivima istoimenog romana Emili Bronte, ispred Dvorca kralja Nikole održano je književno veče posvećeno ovom klasiku engleske i svjetske književnosti.
Veče je realizovano kao razgovor između Marije Petrović Martinović, profesorice engleskog jezika i književnosti i Maje Simović, profesorice srpskog jezika i književnosti, dok je specijalni gost bila dramaturškinja Stela Mišković, koja je uradila dramatizaciju „Orkanskih visova“, čiju režiju potpisuje Dora Ruždjak Podolski.
Cilj ovog književnog prikaza bio je da se čitalačka i pozorišna publika podsjete ili pak upoznaju sa tematsko-idejnom osnovom i umjetničkom vrijednošću jedinog romana Emili Bronte, objavljenog 1847. godine pod muškim pseudonimom Elis Bel, što je inače bila praksa sestara Bronte. Tako su učesnice programa pokušale izdvoje one aspekte koje „Orkanske visove“ čine klasikom, što ovaj roman definitivno jeste.
„Danas, možemo reći postoje različiti Orkanski visovi i ovo djelo više ne pripada samo svijetu književnosti, već je obnovljeno kroz različite adaptacije i interpretacije. Roman je bio inspirativan za razna tumačenja marksista, psihoanalitičara, poststrukturalista, a provučen je i kroz izvjesna feministička čitanja. Dakle, ono što čini ovaj roman i dalje zanimljivim i intrigantnim, gotovo 170 godina nakon prvog objavljivanja, jeste njegova otvorenost koja uporno privlači i poziva na nova osvježena čitanja“, istakla je na promociji Maja Simović.
Ono na šta su učesnice skrenule pažnju je da činjenica da ovaj roman nije samo ljubavna priča, iako je njegova žižna tačka tragična ljubav dvaju likova koji pokreću i podnose sve ostalo – Ketrin i Hitklif.
“Ispisan i sastavljen od višestrukih narativa, kontradiktornih ili prije hibridnih žanrovskih odrednica, kao omaž strastima i sa jednom i više nego sadržajnom tematikom koja obiluje romantičarskim, okeanskim osjećanjima, ne dozvoljavaju da ga ukalupimo u još jednu ljubavnu priču. Štaviše, izgleda da je tačna procjena Martina Ketla o „Orkanskim visovima“ za koje kaže da, ukoliko ih želimo posmatrati samo kao ljubavni priču, onda na Šekspirovog „Hamleta“ možemo gledati kao na neku vrstu sitkoma”, kazano je na promociji.
Čini se da je Emili Bronte kroz “Orkanske visove” demistifikovala i razotkrila sve ono podrazumijevano o onom ljudskom, isuviše ljudskom i upravo tu leži njena moć – ona je oslobodila život od činjenica, i svih naših sviknutih poluistina o ljubavima, strahovima, mržnjama, kajanju i iskupljenju, ali i mnogim drugim emocijama i fenomenu. Stela Mišković na promociji nije htjela govoriti mnogo o pisanju prve balkanske dramatizacije ovog, kako je kazala, za dramatizaciju izuzetno potentnog, ali i kompleksnog romana, prije nego što publika bude imala priliku da pogleda predstavu. Ipak, istakla je da je dugo razmišljala o tome šta će biti idejna okosnica predstave, po je tako u toku procesa došla do teme izbora koje pravimo, dosljednosti kojom stojimo iza njih, načina na koji prihvatamo svoje i tuđe izbore. To ju je potom dovelo i do teme malograđanštine koja joj je poslužila kao spona sa današnjicom, što predstavu čini aktuelnom. Stela je kazala i da je za ovu priliku radila tzv. filmsku dramaturgiju koja podrazumijeva nizanje kratkih, kroki scena koje omogućavaju ukidanje jedinstva prostora i vremena.
Premijera „Orkanskih visova“ zakazana je četvrtak, 20. jul u 21:30h u Starom Baru. Ovo igranje rezervisano je za zvanice i goste Festivala, dok su naredna tri, reprizna igranja 21, 22. i 23. jula slobodna za publiku.
